Erkenning
Hoe krijg jij de erkenning waar je naar verlangt?
Ieder mens wil erkend worden. Erkend en herkend als uniek individu: jij bent jij, helemaal goed en zoals jij is er geen ander.
Hoe krijg je dat verlangen voor elkaar?
Tegenover erkend willen worden als uniek persoon, staat de angst dat juist in jouw uniek zijn, niet ideaal gevonden wordt. Dat hoe jij doet, wat jij wil, hoe jij er uit ziet, wat jij kan niet door het kritische oog van de ander wordt goedgekeurd.
Er zijn mensen die als vanzelf te weten wat ze in kunnen zetten met behoud van hun eigen stijl binnen bestaande en toekomstige mogelijkheden. Vol vertrouwen zetten zij hun koers uit en nemen anderen daarin mee, zonder te twijfelen of ze wel binnen het ideale plaatje passen. Sterker nog: zij geven het ideale plaatje vorm.
Ben jij zo iemand? Dan ligt overtuigend richting geven waarschijnlijk in je natuurlijke kracht. Je weet wat het mogelijke plaatje is en weet dat ook met enthousiasme aan anderen uit te leggen. Het kost je weinig energie, het levert je zelfs energie op; je voelt je als een vis in het water.
Wanneer je je onzeker voelt of je wel voldoet aan het ideaalbeeld van de persoon die je zou willen zijn of die je volgens jou voor je omgeving zou moeten zijn, ga je extra je best doen om zo dicht mogelijk bij het ideaalbeeld te komen. Je legt de lat hoog, liefst is alles perfect. Je bent vooral bezig bent met het ideaalbeeld dat je zou moeten zijn of de ideale situatie die je voor elkaar moet zien te krijgen. Je loopt daarmee het risico niet meer in contact te zijn met de werkelijkheid. Jouw streven is onvermoeibaar naar beter, het is nooit echt goed genoeg. Het leidt er waarschijnlijk toe dat je voortdurend gespitst bent op kritiek uit de omgeving en de erkenning die anderen krijgen voor hoe het kennelijk wèl moet.
Je focust op erkenning voor jou en je werk maar hoort vooral wat er niet goed is en ziet wat er niet lukt. En dat het dus beter moet. Zo cirkel je rond op zoek naar het ideale plaatje waar je aan kunt voldoen.
Wat is de oplossing om die cirkel te doorbreken van streven naar het ideaalbeeld van jezelf en nooit de erkenning krijgen die je wilt hebben? Wat kan je doen om je niet te laten leiden door de angst door de mand te vallen en niet zo ideaal te zijn als je voorspiegelt?