Je wil erbij horen

JE WIL ER BIJ HOREN – hoe realiseer jij dat verlangen?

Ieder mens heeft het verlangen bij een groep te horen. Daar zijn we op gebouwd omdat we in de eerste levensjaren andere mensen nodig hebben om te kunnen overleven.

Hoe realiseer jij dat verlangen?

De andere kant van de medaille ergens bij te horen is de angst buitengesloten te worden. Een van de beste manieren om bij iemand of een groep te horen is samen te werken. Samen oplossingen voor een probleem vinden, samen een klus klaren, een gemeenschappelijk doel hebben, een hobby of belangstelling hebben schept de band waar je naar verlangt. Gaat dat je makkelijk af, dus zonder dat je je zorgen maakt of je het wel goed genoeg doet, dan ligt het waarschijnlijk in jouw natuurlijke kracht om overzicht te hebben en vanuit dit overzicht zonder veel moeite jouw positie in de groep te vinden. Het verlangen ergens bij te horen regelt als het ware zichzelf.

Wanneer je merkt dat je stiekem altijd twijfelt of je er wel bij hoort, of wat je doet wel klopt met wat er van je gevraagd wordt, zal je extra je best gaan doen om die onzekerheid weg te werken. Je zet je overlevingskracht in. De manier waarvan je ooit hebt gemerkt dat het redelijk werkt. Je doet wat jou goed lijkt om te voldoen aan wat jij denkt dat er van je verwacht wordt als groepslid. Je bouwt als het ware je eigen systeem waarbinnen je je veilig voelt in de groep.

Daarmee organiseer je je eigen valkuil. Je zendt namelijk een verwarrende boodschap uit: ik wil wel bij de groep horen, maar het moet wel volgens mijn systeem. Voor de groep word je ongrijpbaar: soms pas je je aan en soms werk je volgens jouw eigen systeem.
En zo je krijgt precies wat je niet hebben wil: je ervaart dat je er niet echt bij hoort. Je denkt er nog eens goed over na hoe dat nou toch komt, trekt je conclusies en zo zit je in je eigen gedachtencirkel.

Wat is de oplossing om die cirkel te doorbreken wanneer “erbij horen” je niet vanzelfsprekend afgaat?